Speech bij het accepteren lijsttrekkerschap Bos en Lommer
8 december 2005
Vrienden,
Bos en Lommer verandert. Bos en Lommer verandert nog steeds iedere dag. Ten goede en ten slechte.
Op het eerste gezicht gaat het een stuk beter met onze wijk. Het Bos en Lommer plein is een plein waar mensen trots op zijn, de Admiraal de Ruijterweg is opgeknapt, talloze huizen zijn gerenoveerd, we hebben een ondergronds huisvuilinzamelsysteem. Allemaal zaken waar ook wij als PvdA trots op mogen zijn.
Maar tegelijkertijd gaat het ook slechter. Terwijl we de straten opknappen, wordt achter veel gevels steeds meer armoede geleden. Dankzij deze regering neemt de tweedeling in Nederland toe, worden rijken steeds rijker en armen steeds armer. Als ik de rapporten lees, dan weet ik dat er veel armoede moet zijn in Bos en Lommer. Als ik met mensen praat, dan hoor ik het. En als ik naar ze kijk, dan zie ik het soms ook. Maar lang niet altijd, want ook de mensen in Bos en Lommer zijn er erg goed in om hun trots te bewaren en hun zorgen te verbergen.
We staan daarmee aan de vooravond van een driedubbele uitdaging. De eerste van die drie uitdagingen is al moeilijk genoeg: afmaken waar we mee begonnen zijn. En dat is niet niks. Alle bouwplannen rondom het Bos en Lommerplein, de vernieuwing van de Kolenkit, de bouw van het Jan van Galensportpark. We zullen het er de komende jaren druk mee hebben.
De tweede uitdaging is ook al geen makkelijke: we willen met elkaar van Bos en Lommer een normale wijk maken, waar je je betrokken bij kunt en wílt voelen. En dat betekent dat bewoners het gevoel moeten krijgen dat ze invloed hebben. Directe invloed op hun omgeving. Voor ons als PvdA betekent dit dat we op een andere manier moeten gaan werken. Dat we, nog meer dan in het verleden, met hen samen moeten werken.
Maar misschien is de derde uitdaging nog wel de belangrijkste: we moeten mensen perspectief kunnen bieden. Perspectief op werk, perspectief op een goede woning, perspectief op een zinvol bestaan. In de strijd om hun bestaan zullen we ze moeten steunen, in de strijd tegen de armoede, in hun en onze strijd tegen deze regering. Want dit kabinet is een ramp voor een wijk als Bos en Lommer.
Doet Bos en Lommer er toe ? Doet de politiek in Bos en Lommer er toe ? Kan de PvdA Bos en Lommer, kunnen wij een verschil maken ? Ja, dat kunnen we. Niet alleen hebben we dat de afgelopen jaren bewezen, dat gaan we de komende vier jaar weer bewijzen.
Lijken wij op de andere partijen in Bos en Lommer ? Nee. De PvdA is anders. Wat ons doet verschillen van bijvoorbeeld Groen Links is onze pragmatische inslag. Als niet kan wat moet, dan moet maar wat kan: altijd op zoek naar het best haalbare, bereid om met pijn in ons hart moeilijke beslissingen te nemen, maar altijd eerst luisterend naar wat bewoners, onze bewoners, te zeggen hebben. Bij ons tref je geen goedkoop populisme a la D66, geen liberaal geneuzel als bij de VVD. Maar wel bevlogen politiek met een links hart en een luisterend oor. We zijn een partij die dicht bij de mensen staat, en ons stadsdeel sterk en sociaal maakt !
Op 7 maart, en dat is al over negentig dagen, gaan wij weer om het vertrouwen van mensen vragen. Dat vertrouwen moeten, mogen en zullen we niet beschamen. En met deze lijst van mensen gaan we dat ook niet. Deze lijst is een lijst om trots op te zijn. Een goede afspiegeling van onze wijk, een lijst met pit !
We gaan gewoon door, samen met bewoners. Wij zetten de lijn van de PvdA voort. Want de PvdA is een partij met traditie. Een landelijke van Drees en Den Uyl, een Amsterdamse van Wibaut en Schaefer, en sinds 1990 ook een traditie in Bos en Lommer. Een traditie waar ik, en volgens mij ook alle andere kandidaten, trots op mogen en kunnen zijn. En we gaan er, geheel in de traditie van Bos en Lommer, voor om weer de grootste partij te worden. Omdat we nog steeds heel veel willen bereiken. Omdat we nog heel veel moeten bereiken. Op 7 maart gaan we dus voor minstens 8 zetels.
Maar voordat we weer kou gaan staan te lijden bij de bakfiets, voor dat we ons weer zorgen gaan maken op de verkiezingsdag en voordat we gaan juichen over de uitslag, wil ik eerst nog even jullie aandacht voor de mensen die de volgende periode niet doorgaan. Omdat ze gaan verhuizen, omdat ze weer eens wat andere dingen willen gaan doen.
Ik heb het dan natuurlijk over Hadda Aktaou, Hans Luiten, Onno Bijker, Saskia Werkman en Bob Schuurman. Jullie waren en zijn het gezicht van de PvdA Bos en Lommer. Ik wil jullie enorm bedanken voor jullie inzet voor de fractie, voor de PvdA en voor Bos en Lommer. En ik vind het, en dat weet ook ieder van jullie van me, enorm jammer dat jullie niet door willen of kunnen gaan. En als teken van onze genegenheid en dank willen we jullie een cadeautje aanbieden.
Beste mensen, we nemen nu afscheid van ze, maar eigenlijk is dat een beetje onzin. Want ook zij gaan de komende tijd gewoon nog door, op de manier zoals ze dat in het verleden hebben gedaan. Bewust en betrokken, werkend aan de toekomst van Bos en Lommer.
De PvdA gaat door. De negentig dagen tot 7 maart, de vier jaar na zeven maart.
Vrienden, het is zover. De toekomst is vandaag begonnen. Laten we samen de reis beginnen. Op weg naar 7 maart. Op weg naar een geweldige verkiezingsuitslag, op weg naar een geweldige toekomst.
Dank u wel.